Κείμενο που μοιράστηκε στην Άρτα στην απεργία της 16 Ιουλίου.
Η σκληρή πραγματικότητα που ζούμε συνεχίζεται και πλέον πρέπει κάποιος να είναι αφελής ή έχων συμφέρον για μην αντιλαμβάνεται την κατάσταση. Η προσχεδιασμένη επίθεση πάνω στα συμφέροντα και τα κεκτημένα της εργατικής τάξης οξύνεται και κανείς δεν μένει τελικά στο απυρόβλητο. Βλέπουμε μισθούς και συντάξεις να μειώνονται συνεχώς. Την υγεία και την παιδεία, όπως και κάθε κοινωνικό αγαθό, να διαλύονται με σκοπό να περάσουν στα χέρια του κεφαλαίου, αδιαφορώντας για τις όποιες συνέπειες. Οι στρατιές των ανέργων, των επισφαλών εργαζομένων και των απλήρωτων, αυξάνονται μέρα με τη μέρα και η απελπισία, τους κάνει εύκολα διαχειρίσιμους. Όλοι και όλα θυσία στο βωμό της διάσωσης του συστήματος…
Το κλείσιμο την ΕΡΤ με συνοπτικές διαδικασίες (πράξη νομοθετικού περιεχομένου), παραβιάζοντας ευθέως ακόμα και τον ‘’νομικό πολιτισμό’’ που οι ίδιοι δημιούργησαν για την προστασία τους, φανερώνει την τύχη που επιφυλάσσεται για κάθε δημόσιο και κοινωνικό αγαθό ή φορέα. Η πρόσφατη επιστράτευση των καθηγητών, πριν ακόμη ξεκινήσουν την απεργία μέσα στην περίοδο των εξετάσεων, δείχνει τον τρόπο με τον οποίο είναι αποφασισμένοι να διαχειριστούν τις αντιδράσεις στα σχέδια τους και την πρόθεση να χρησιμοποιήσουν την, εγγενή σε αυτούς, τακτική του ‘’διαίρει και βασίλευε’’(με αρωγούς αστικά ΜΜΕ και δικαιοσύνη) ομαλοποιώντας έτσι τον δρόμο για την ολοκλήρωση των σχεδιασμών τους. Και φυσικά, η περίπτωση του αναρχικού Κ. Σακκά που βρέθηκε προφυλακισμένος για 31 μήνες χωρίς δίκη, όπως και οι συλλήψεις και οι προφυλακίσεις των αγωνιστών ενάντια στα μεταλλεία της Χαλκιδικής, αναδεικνύουν τον εκδικητικό χαρακτήρα του κράτους σε όποιον αντιστέκεται αλλά και διαχέουν τον φόβο σε όποιον διεκδικεί την ζωή του.
Κάποιοι μιλούν για χούντα. Και όμως. Πρόκειται απλά για τον καπιταλισμό και την δημοκρατία τους, που προσπαθούν να προσαρμοστούν στις συνθήκες που δημιούργησε η παγκόσμια κρίση. Και όταν κάποια στιγμή η ανάπτυξη και η έξοδος από την ύφεση έρθουν, αυτό θα έχει γίνει πατώντας πάνω μας. Η δική τους ανάπτυξη σημαίνει σύγχρονη δουλεία για εμάς…
Το σύστημα όμως δεν είναι άτρωτο, ενώ η κρίση έχει ταρακουνήσει συθέμελα όλο το οικοδόμημα. Και τα πρόσφατα γεγονότα (μη στήριξη της απεργίας των εκπαιδευτικών) έδειξαν, για ακόμη μια φορά, ότι τίποτα δεν μπορούμε να περιμένουμε από τις γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) που ούτε μπορούν ούτε θέλουν να αποτελέσουν κομμάτια του αγώνα, συμπορευόμενοι με τα συμφέροντα κράτους και αφεντικών. Επιπλέον, ότι στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε, η προσκόλληση σε κλαδικά αιτήματα δεν μπορεί επ’ ουδενί να προσφέρει διέξοδο ενώ γίνεται πεδίο εκμετάλλευσης από τον κρατικό μηχανισμό ώστε να φέρει σε αντιπαράθεση κομμάτια της κοινωνίας. Αντίθετα, οι πανελλαδικές κινήσεις αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Κ. Σακκά και στους εργαζόμενους της ΕΡΤ καθώς και η συνέχιση του αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής, αποτέλεσαν και αποτελούν, ζωντανές εστίες αντίστασης και αγώνα. Ενός αγώνα πολύμορφου, που απαιτεί αλληλεγγύη, ταξική συνείδηση και οργάνωση από τα κάτω, σε κάθε χώρο δουλειάς αλλά και σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Που θα επιδιώξει, πέρα από τα αυτονόητα, να θέσει και συνολικότερα ζητήματα διαχείρισης. Και που θα στρώσει το δρόμο για μια γενική απεργία διαρκείας, η οποία θα αποτελέσει το μέσο για την όξυνση του ταξικού ανταγωνισμού και εν τέλει την καταστροφή του υπάρχοντος συστήματος. Για μια κοινωνία ελευθερίας, χωρίς καμία μορφή εκμετάλλευσης.
Νήμα