Στενά συνδεδεμένη με την αντιπροσωπευτική ‘’δημοκρατία’’ και το δυτικό μοντέλο του καπιταλισμού, η έννοια της εκλογικής διαδικασίας προωθείται ως η μοναδική επιλογή σε ολόκληρο το κοινωνικό-εργασιακό φάσμα· από το σχολείο, το πανεπιστήμιο, το συνδικάτο, τον τόπο που ζούμε…. Θεωρώντας τον ανίκανο να αποφασίσει για τον εαυτό του, ο ‘’κυρίαρχος’’ λαός καλείται από το σύστημα και τους διαχειριστές του (κράτος, κεφάλαιο, κόμματα), υπεύθυνους για την εκμετάλλευση που αυτός υφίσταται, να επιλέξει τον ‘’ικανότερο’’. Να συντηρήσει έτσι το υφιστάμενο status quo, να νομιμοποιήσει την υφαρπαγή της εργασιακής του δύναμης και την καταστολή των αντιστάσεων του. Να εγγυηθεί τελικά την διαιώνιση του συστήματος των κερδών για τους λίγους και της εκμετάλλευσης για τους πολλούς…
Αφήνοντας κατά μέρος τις προθέσεις, η Αριστερά και κομμάτια του κινήματος έχουν ορίζει μεγάλο τμήμα της ύπαρξης τους γύρω από αυτή τη διαδικασία. Βαπτισμένοι στη λογική της ανάθεσης προσβλέπουν σε μια καλύτερη διαχείριση του συστήματος μέσω μεταρρυθμίσεων αδυνατώντας να κατανοήσουν ότι αυτό το σύστημα δεν αναμορφώνεται αλλά ανατρέπεται. Η εργαλειακού τύπου χρήση των ταξικών-κοινωνικών αγώνων με στόχο την κάλπη, πέρα από λειτουργία αντίθετη με την ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην πολιτική παγίδα της χρήσης της εκλογικής διαδικασίας για ‘’επαναστατικούς σκοπούς’’. Αποτέλεσμα, η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων και εν τέλει, η συνέχιση της κυριαρχίας του καπιταλιστικού μοντέλου διάρθρωσης της κοινωνίας… < Continue reading Καμία αυταπάτη γύρω από την εκλογική διαδικασία